มองควาย

ขาดยอดชู้ คู่ชีวี ฤดีเศร้า
มองใครเขา แล้วพินิจ ด้วยอิจฉา
แลเมื่อใด ใจแทบขาด บาดลูกตา
แม้แต่หมา ยังเมินพ้น ไม่สนเรา

มวลลิงค่าง บ่างชะนี ยังมีคู่
แต่ตัวกู แสนระกำ ซ้ำหงอยเหงา
มีมากมิตร ชิดอุรา คือยาเมา
คอยย้อมเศร้า ด้วยขวดใส ไปจนตาย

พร่ำเพ้อเจ้อ เหม่อลอย คอยแต่หวัง
ไร้พลัง ไร้หัวใจ ไร้จุดหมาย
ยืนเปล่าเปลี่ยว ตัวเดี่ยวโด่ โง่กว่าควาย
แสนอับอาย ต้องนับถือ กระบือเป็นครู

.....

โดย อักษราวารี