(กลอนเซเว่นเวอร์ชั่นภาษาดอกไม้)
ยามเมื่อฉัน ครั้นหิว คิ้วชนหน้า
ออกตามหา อาหาร ทานให้หาย
ผีเริ่มสิง วิงเวียน เจียนตาลาย
มุ่งเป้าหมาย คือเซเว่น ในเย็นกาล
หยาดเพชรพรำ ฉ่ำชื่น รื่นถนน
ฟ้าส่งฝน หล่นโลกา มาประสาน
ก่อสุขล้ำ จำเริญตา ผกาบาน
แผ่ซาบซ่าน ซึ้งทรวง ล่วงกมล
ก้าวย่างไป ตามทาง อย่างเชื่องช้า
ดูนภา จ้าอร่าม งามเวหน
แลตามทาง สองฝั่ง สะพรั่งคน
เกลื่อนถนน นิมมาน บ้านเหมินทร์
ผ่านร้านเหล้า เขามีเบียร์ สาวเชียร์ขาย
ท้องsky เวหาคราม งามปักษิณ
ยามเพ่งพริศ อิจฉามาก อยากโบยบิน
ควงผกผิน อย่างนกนั่น ตามฝันปอง
อีกสิบก้าว ถึงคราวใกล้ ใสเซเว่น
ตระหง่านเด่น เป็นเพื่อนใจ ไทยทั้งผอง
เลขเจ็ดคาด ผงาดฟ้า ช่างน่ามอง
ฉันจึงย่อง เข้าไป ข้างในพลัน
มากสินค้า อาหารสด งดงามยิ่ง
มีทุกสิ่ง วางเอาไว้ ให้เลือกสรร
ฤาแดนสรวง ห่วงหา อาทรกัน
โปรโมชั่น ทุกสี่สิบ slipมี
ก้าวเข้าไป ข้างในนั้น ฉันหยิบเลือก
ของไร้เปลือก เม็ดฟักทอง ผุดผ่องศรี
ของในตู้ ดูเด่นโชค cokeวารี
แลpepsi สก๊อตไบรท์ ซันไลมะนาว
อุณหภูมิ องศาต่ำ ชื่นฉ่ำจิต
แว่วครรชิต เสียงเพลง บรรเลงหนาว
ในตู้เย็น เป็นน้ำแข็ง แสงแวววาว
ดูพร่างพราว ราวเกล็ดฟ้า นภาลัย
ฉันไขว่คว้า หาลูกอม ขนมกัด
เจอซูกัส ช่างสวยหรู ดูสดใส
ราคายี่ สิบสลึง ตราตรึงใจ
แล้วย่องไป ที่เคาเตอร์ เจอพนักงาน
เขาหยิบคว้า ซูกัสไว้ ใส่บาร์โค๊ด
ทำตามโจทย์ อย่างคึกคัก สมัครสมาน
แล้วหย่อนใส่ ในถุงสวย ด้วยเชี่ยวชาญ
กล่าวคำขาน ขอบคุณครับ ประทับใจ
ฉันออกจาก เซเว่นนี้ อย่างมีสุข
หวังสนุก กับรสชาติ มิหวาดไหว
แต่นับเงิน ที่ซื้อของ ต้องตกใจ
ทอนพลาดไป น้อยนิด มิผิดเกิน
จึงกลับไป ในเซเว่น ด้วยเย็นจิต
เมื่อเขาพริศ ดูสินค้า ทำท่าเขิน
จึงหยิบเหรียญ เพียรแก้ไข ให้ทอนเงิน
มิหมางเมิน มอบให้ อย่างไวความ
ฉันเดินกลับ ไปร้าน อย่างบานเบิก
เป็นศรีฤกษ์ ดวงกมล สุขล้นหลาม
ซองซูกัส เด่นพิลาส กระดาษงาม
แกะซองตาม แต้มชิวหา อุราเพลิน
แข็งไปหน่อย อร่อยอยู่ ไม่รู้หาย
ดุจร่างกาย ผงาดฟ้า นภาเหิน
รสกลมกล่อม หาใดเทียม ยอดเยี่ยมเกิน
น่าสรรเสริญ แซ่ซ้อง ก้องโลกา
(เวอร์ชั่น บรรลัย)
ไปเซเว่น ซื้อของ ลองซูกัส
ลูกอมสัตว์ กัดไม่เข้า เศร้าจริงหนา
แข็งบรรลัย ไม่อร่อย กร่อยชีวา
หมดเงินตรา ห้าบาท ไอ้สาดซู (กัส)
ส่วนแคชเชียร์ เหี้ยมาก ไม่อยากเล่า
หน้าโคตรเน่า เปื้อนหนอง มีสองหู
ทอนก็ผิด คิดชักดาบ คาบตังต์กู
อีปลาบู่ แอ๊บแบ๊ว เหมือนแม้วดอย
เป็นความคิด ผิดมหันต์ อันใหญ่หลวง
พอกูทวง ทำท่า เหมือนหมาหงอย
เสียเวลา ครึ่งนาที ที่ต้องคอย
นางสก๊อย ผิวแทน แคนมวยเอย
.....
โดย อักษราวารี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น