ไอ้แว่น

(วารี)
กูว่าใช่ ไอ้แว่นนั่น เป็นมันแน่
ก็พี่แก หล่อล้น จนเธอหมาย
ส่วนตัวกู ผู้ลำเค็ญ เป็นแค่ควาย
เธอให้ตาย กูก็พร้อม จะยอมพลี

ควายแล้วไง ใจมันรัก ด้วยหนักแน่น
แต่ไอ้แว่น ทำหน้าหล่อ ม่อยาหยี
หากนอกใจ ในนางแม้ แต่นาที
คงได้มี สีเลือดหลั่ง คลั่งปากมัน

----------

(วายุ)
ไอ้แว่นนั้น มันเป็นใคร หรือใช่ข้า
แต่งกลอนด่า ว่าให้เขา สุดเน่าเหม็น
มาปองร้าย หมายทำลาย ให้ลำเค็ญ
เดี๋ยวจับเซ่น แม่กากี ซักทีเลย

---------

(วารี)
กูบอกว่า ไอ้ห่าแว่น มันแสนหล่อ
แต่มึงหนอ หล่อตรงไหน กูไม่เห็น
ทำหน้าขาว ราวตุ๊ด ดุจเดือนเพ็ญ
หรือมึงเป็น กระเทย เสยตูดใคร?

(วายุ)
มาว่ากู ได้เยี่ยงไร ไอ่ไข่หมา
เพราะเห็นว่า ด่าไอ่แว่น แม้นสงสัย
ไม่ระบุ ชื่อตัวตน แล้วบ่นไป
จะรู้ได้ อย่างไร ด่าใครกัน

-----------

(วายุ)
ตัวผอมแห้ง แม่งมีหนวด ลวดเหล็กดัด
อยากจะซัด เข้าที่หน้า ลูกตาไหล
ด่าไปเรื่อย คนใส่แว่น ก็โดนไป
แล้วจะให้ ทำอย่างไร ไอ้ไข่ดัน

(วารี)
เรื่องของไข่ ในอัณฑา หาได้แปลก
เมื่อไข่แหก แตกกระเด็น ก็เป็นหมัน
ไข่มึงขาย ได้เงินดี สี่ห้าพัน
จับไข่หั่น สนั่นเขียง กับเมี่ยงควาย

ไข่ไม่สด รสชาติห่วย เหมือนบ๊วยเน่า
สุมไฟเผา แล้วเป่าไข่ ให้กลิ่นหาย
เมื่อไข่ร้อน เอาค้อนทุบ บุบให้ตาย
ไข่มลาย สลายสิ้น หมดวิญญา

(วายุ)
อันไข่ดี มีชัย ไปกว่าครึ่ง
ไข่ห่อนึ่ง ก็อร่อย กินบ่อยหนา
หรือจะกิน ไข่แซลมอน กร่อนเงินตรา
เอาไข่มา เผากินกัน มันดีเชียว

.....

โดย อักษราวารี และ กวีเจ้าสำราญมารวายุ