กระท่อมน้อย

กระท่อมน้อย คอยเจ้า ทุกเช้าค่ำ
ต้องกลืนกล้ำ กลั้นใจ มิให้หมอง
เพราะตัวเจ้า คือเป้าหมาย ที่ชายปอง
ได้แต่จ้อง เจียมหัว ของตัวเอง

โดนสกรรม ยำใหญ่ ใส่สารพัด
ทั้งถีบอัด กัดหู กูร้อง "เอ๋ง" (เหมือนเสียงหมา)
แฟนเจ้านั้น มันหรือ คือนักเลง
เที่ยวข่มเหง หักขา คนตาดำ

ส่วนตัวเรา เล่าหนอ ก็หล่อกว่า
ใครก็เรียก เราว่า ไอ้ห่า "หำ"
ชื่ออุบาทว์ เพราะชาตินี้ มีบาปกรรม
โดนเหยียบย่ำ หยามศักดิ์ เพราะรักเธอ

แฟนเจ้าหนา หน้าก็โหด โคตรทุเรศ
ดั่งผีเปรต ปากสั้นจู๋ ดูคล้าย"เอ๋อ"
เหมือนขี้ยา ช่างน่าขำ ทำตัวเบลอ
ดันสะเหร่อ ได้สาวสวย ไอ้มวยแคน

เพราะบ้านฉัน มันจน เขาบ่นทั่ว
เหลือแต่ตัว เงินบ่มี ขับ"อีแต๋น"
ขาดยอดชู้ คู่ชีวา ต้องหาแฟน
มันสุดแสน เศร้าจิต ชีวิตตรม

จำต้องเก็บ เจ็บช้ำ ระกำไว้
เพื่อนคนไหน ใครก็ว่า "น้ำหน้าสม" (สมน้ำหน้า)
ดั่งโดนเสี้ยน เฆี่ยนแส้ แผลระทม
จึงต้องอม ใบบัวบก กระดกกลืน (อมทำไมวะ ๕๕๕)

ใบหน้านาง ช่างยั่วยวน ให้ชวนฝัน
หัวใจฉัน มันบอกว่า "น่าข่มขืน"
ก็ยังดี ที่สร้างสุข อยู่ทุกคืน
เพราะฉันยืน ชักว่าว ทุกคราวไป ฯ

.....

โดย อักษราวารี