(๑)
อยู่ล้านนา ข้าทุกข์ทน เรื่องคนรัก
ปวดใจนัก เพราะมักมี สตรีหมาย
บุกถึงหอ ก็มากไซร้ ไร้ยางอาย
แถมมีชาย หมายกอดรัด อัดถั่วดำ
(๒)
ที่บอกไป ใช่โกหก ทำรกโลก
แสนเศร้าโศก จริงแท้ แต่เหมือนขำ
หญิงยั่วยวน ชวนยังไง กูไม่ทำ
จะขย้ำ ปล้ำเยี่ยงไร กูไม่ยอม
(๓)
หญิงบางคน ชนข้า ทำหน้ารื่น
แต่แฝงหื่น เอาไว้ ในน้ำหอม
บางหญิงนั้น ชวนแดกเหล้า เข้าร้านวอร์ม
แต่หญิงปลอม กูตรอมใจ เอาไม่ลง
(๔)
เคยมีเกย์ เหล่ข้า ทำตาย้อย
เพียรเฝ้าคอย สอยข้าเล่น เป็นผุยผง
อีกกระเทย เผยโฉมหน้า ข้าขอปลง
หาได้หลง งงงวย ใน ค....ย ชาย
(๕)
มีหนึ่งหญิง จริงแท้ แน่เรื่องนี้
ทำตัวดี ศรีประจักษ์ น่ารักหลาย
ชอบซื้อของ มาลองใจ ไม่รู้คลาย
แถมพาชาย หมายชักดาบ คาบเกมส์กู
(๖)
ทำดีแตก แลกเกมส์ไป เอาไว้บ้าน
เวลาผ่าน เป็นรันทด และอดสู
หายตัวไป ไม่เหลือเงา เศร้าเลยตู
ใครจะรู้ ว่าเอาไป แล้วไม่คืน
(๗)
อีกนางแมว แววตา น่ากลัวสุด
แต่ละชุด ยั่วมาก ยากจะฝืน
ชอบห่มน้อย อ่อยข้า มาทุกคืน
เจ้าแม่หื่น หมื่นชาย ร้ายตัวจริง
(๘)
ชอบจิกตา หน้ายั่ว ทำตัวอ่อน
แล้วมานอน ล่อนโป๊ โชว์ของหญิง
เห็นท่าทาง นางก็รู้ ดูไม่ซิง
อยากจะชิ่ง วิ่งหนีไป ในเร็วพลัน
(๙)
ยั่วเข้าไป ไม่ได้ผล คนมันแกร่ง
คิดจะแทง ตัวข้า อย่าได้ฝัน
สติแตก แจกบาทา เต็มหน้ามัน
กรี๊ดร้องลั่น สนั่นหอ “พ่อมึงตาย”
(๑๐)
นางสุดท้าย ร้ายนัก มักมากอด
พระเจ้าจอร์จ กอดทีไร ใจข้าหาย
นางบอกว่า หน้ากูเข้ม เต็มความชาย
แถมดอกไม้ หลายช่อ โคตรม่อเลย
(๑๑)
ราตรีหนึ่ง นางโทรมา หาข้านี้
บอกว่ามี ความใน ใคร่เปิดเผย
จึงบอกว่า อย่าหลงใหล ในข้าเลย
เป็นกระเทย แสนเจ้าชู้ รู้กันไกล
(๑๒)
นางบอกว่า ข้าโม้ โวเป็นแท้
นางไม่แคร์ คำพูดข้า น่าเหลวไหล
ถึงข้าเตี้ย เหี้ยบ้า หาเป็นใด
กระเทยไร ไว้หนวด อวดสตรี
(๑๓)
สองสามเดือน ผ่านไป นางใจกล้า
ทำเอาข้า หน้าเผ่น เป็นถอยหนี
จากแรมเดือน เคลื่อนผ่าน นานแรมปี
เจอของดี ไม้กันหมา หน้าแหกไป
(๑๔)
อันตัวเรา ก็เศร้าจิต คิดสงสาร
เธอลนลาน พาลต่อว่า น้ำตาไหล
เธอเจ็บช้ำ อำลา จากข้าไกล
แต่ทำไม ยังโทรหา ข้าก็งง
(๑๕)
ส่วนเกย์นั้น มันมีมาก ยากจะกล่าว
เห็นแล้วหนาว เพราะคับคั่ง ดั่งฝูงหงษ์
ทาบทามข้า สายตาหื่น ยืนตัวตรง
กูถีบส่ง ลงหน้าหอ ก็เคยมี
(๑๖)
จะเขียนใส่ ไว้ในกาพย์ หาทราบหมด
เปล่าประชด หรือหยามเกียรติ เหยียดศักดิ์ศรี
เป็นบทเรียน เพียรสอนไว้ ในชีวี
หาได้มี เจตนา ต่อว่าใคร
(๑๗)
กลอนชุดนี้ มีทั้งจริง และอิงเท็จ
มีสิบเจ็ด บทกลอน อักษรศรัย
เขียนด้วยมือ สื่อด้วยจิต คิดด้วยใจ
ขอจบไป ในบทนี้ โชคดีเอย
อยู่ล้านนา ข้าทุกข์ทน เรื่องคนรัก
ปวดใจนัก เพราะมักมี สตรีหมาย
บุกถึงหอ ก็มากไซร้ ไร้ยางอาย
แถมมีชาย หมายกอดรัด อัดถั่วดำ
(๒)
ที่บอกไป ใช่โกหก ทำรกโลก
แสนเศร้าโศก จริงแท้ แต่เหมือนขำ
หญิงยั่วยวน ชวนยังไง กูไม่ทำ
จะขย้ำ ปล้ำเยี่ยงไร กูไม่ยอม
(๓)
หญิงบางคน ชนข้า ทำหน้ารื่น
แต่แฝงหื่น เอาไว้ ในน้ำหอม
บางหญิงนั้น ชวนแดกเหล้า เข้าร้านวอร์ม
แต่หญิงปลอม กูตรอมใจ เอาไม่ลง
(๔)
เคยมีเกย์ เหล่ข้า ทำตาย้อย
เพียรเฝ้าคอย สอยข้าเล่น เป็นผุยผง
อีกกระเทย เผยโฉมหน้า ข้าขอปลง
หาได้หลง งงงวย ใน ค....ย ชาย
(๕)
มีหนึ่งหญิง จริงแท้ แน่เรื่องนี้
ทำตัวดี ศรีประจักษ์ น่ารักหลาย
ชอบซื้อของ มาลองใจ ไม่รู้คลาย
แถมพาชาย หมายชักดาบ คาบเกมส์กู
(๖)
ทำดีแตก แลกเกมส์ไป เอาไว้บ้าน
เวลาผ่าน เป็นรันทด และอดสู
หายตัวไป ไม่เหลือเงา เศร้าเลยตู
ใครจะรู้ ว่าเอาไป แล้วไม่คืน
(๗)
อีกนางแมว แววตา น่ากลัวสุด
แต่ละชุด ยั่วมาก ยากจะฝืน
ชอบห่มน้อย อ่อยข้า มาทุกคืน
เจ้าแม่หื่น หมื่นชาย ร้ายตัวจริง
(๘)
ชอบจิกตา หน้ายั่ว ทำตัวอ่อน
แล้วมานอน ล่อนโป๊ โชว์ของหญิง
เห็นท่าทาง นางก็รู้ ดูไม่ซิง
อยากจะชิ่ง วิ่งหนีไป ในเร็วพลัน
(๙)
ยั่วเข้าไป ไม่ได้ผล คนมันแกร่ง
คิดจะแทง ตัวข้า อย่าได้ฝัน
สติแตก แจกบาทา เต็มหน้ามัน
กรี๊ดร้องลั่น สนั่นหอ “พ่อมึงตาย”
(๑๐)
นางสุดท้าย ร้ายนัก มักมากอด
พระเจ้าจอร์จ กอดทีไร ใจข้าหาย
นางบอกว่า หน้ากูเข้ม เต็มความชาย
แถมดอกไม้ หลายช่อ โคตรม่อเลย
(๑๑)
ราตรีหนึ่ง นางโทรมา หาข้านี้
บอกว่ามี ความใน ใคร่เปิดเผย
จึงบอกว่า อย่าหลงใหล ในข้าเลย
เป็นกระเทย แสนเจ้าชู้ รู้กันไกล
(๑๒)
นางบอกว่า ข้าโม้ โวเป็นแท้
นางไม่แคร์ คำพูดข้า น่าเหลวไหล
ถึงข้าเตี้ย เหี้ยบ้า หาเป็นใด
กระเทยไร ไว้หนวด อวดสตรี
(๑๓)
สองสามเดือน ผ่านไป นางใจกล้า
ทำเอาข้า หน้าเผ่น เป็นถอยหนี
จากแรมเดือน เคลื่อนผ่าน นานแรมปี
เจอของดี ไม้กันหมา หน้าแหกไป
(๑๔)
อันตัวเรา ก็เศร้าจิต คิดสงสาร
เธอลนลาน พาลต่อว่า น้ำตาไหล
เธอเจ็บช้ำ อำลา จากข้าไกล
แต่ทำไม ยังโทรหา ข้าก็งง
(๑๕)
ส่วนเกย์นั้น มันมีมาก ยากจะกล่าว
เห็นแล้วหนาว เพราะคับคั่ง ดั่งฝูงหงษ์
ทาบทามข้า สายตาหื่น ยืนตัวตรง
กูถีบส่ง ลงหน้าหอ ก็เคยมี
(๑๖)
จะเขียนใส่ ไว้ในกาพย์ หาทราบหมด
เปล่าประชด หรือหยามเกียรติ เหยียดศักดิ์ศรี
เป็นบทเรียน เพียรสอนไว้ ในชีวี
หาได้มี เจตนา ต่อว่าใคร
(๑๗)
กลอนชุดนี้ มีทั้งจริง และอิงเท็จ
มีสิบเจ็ด บทกลอน อักษรศรัย
เขียนด้วยมือ สื่อด้วยจิต คิดด้วยใจ
ขอจบไป ในบทนี้ โชคดีเอย
.....
โดย อักษราวารี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น